Prerada informacija koje pružaju kontekst i program kroz filtere i katalizatore autorskih osobnih preokupacija vrlo je česta metoda suvremene arhitektonske prakse. Autorski tim Mansilla i Tuñon sasvim transparentno i dosljedno služe se tom formulom ne skrivajući genezu i evoluciju odabranih oblika, slijedove razmišljanja koja dovode do organizacijskih principa i ne mistificirajući neposredne metafore i asocijacije. Zatečene materijale, oblike i strukture uklapaju u arhitektonske sklopove, pritom direktno pokazujući njihov put i razvoj do konačnog položaja i upotrebe u prostoru.